STICHTING MOOI LOCHEM

   Toekomstvisie Lochem 2030       Ontwikkelingen de Cloese     Uitbreiding Lochem Oost     Visie Wonen & Werken      

Hooiplukkertjes

  Commentaar van onze eeuwenoude Hooiplukker op de gebeurtenissen in en rondom Lochem.

13 december 2009

Twitteren.

Hét woord van 2009 blijkt twitteren te zijn. Twitter jij al? Ik heel voorzichtig, maar binnen onze gemeente zijn enkele zeer bekende twitteraars. Ze zijn zelfs zo beroemd dat de Stentor er aandacht aan heeft geschonken. ‘Twitter Thijs’ en ‘Twitter Arjen’ waren vol in het nieuws. Middels hun twitters gunnen zij ons een kijkje in hun doen en laten en denkwereld. Hun beider collega’s laten echter helemaal niets van zich horen. Ik zou het zeer interessant vinden als ook de andere W’s, de B en de raadsleden eens van zich lieten horen op twitter. Begin ik misschien ook te begrijpen hoe bepaalde beslissingen tot stand komen, vooral waarom zij, soms als enigen, vinden dat iets moet. Het zou toch ook fantastisch zijn als wij eens wisten wat de Burgervader van onze gemeente allemaal uitspookt. Ik zie hem zelden in levende lijve. Ja, hij schrijft heel af en toe een verhaal op de weblog van de gemeente. Maar daarvoor moet ik wel eerst naar de Lochemse website. Tweets komen helemaal vanzelf binnen als je je tenminste als ‘follower’ hebt aangemeld. In onze wekelijkse sufferdjes (excuus Extra en Berkelbode, zo noemen wij thuis alle stads- en dorpskranten nu eenmaal) zien wij Frans met de regelmaat van een klok geportretteerd met een glaasje of bloemetje in de hand, samen met een jubilerend echtpaar, een heer of mevrouw van minstens een eeuw oud, een wereld beroemd, soms alleen in Lochem, persoon of een superkoe. Maar als je denkt op een of andere belangrijke Lochemse bijeenkomst Frans tegen het lijf te kunnen lopen, dan heb je het mis. Toen hij aanmonsterde als burgemeester sprak hij de memorabele woorden: wij doen alle belangrijke zaken samen met de inwoners. Nou nee dus. Hij niet. Hij laat alles over aan zijn trouwe discipelen. Frans, kom eens tevoorschijn uit je stulpje en discussier mee met ons allen. Je bent toch ook een geïnteresseerd burger. Of niet soms.

Het jaar loopt op z’n einde. Als ik dit schrijf, passeren de laatste Pieten de pieren van Hoek van Holland. De arreslee met de Kerstman aan boord is al vertrokken uit Lapland en zal spoedig in de hele wereld aanwezig zijn. En dan komt de tijd van terugblikkeren. Dan laat je alles wat er dit jaar is gebeurd weer even kort de revue passeren. Ik denk dan natuurlijk niet aan al die zaken die ons gemeentebestuur overhoop wil halen en aan de te dure plannen die ze er nog even doorheen wil jassen voordat het 3 maart is. Mijn gedachten gaan natuurlijk uit naar de dingen die goed zijn gegaan en waar velen met mij tevreden over zijn. En die zijn er natuurlijk ook, gelukkig wel, anders is het leven een stuk minder prettig. Kijk eens naar onze prachtige markt, waar de Lochemse keien zijn gebleven, alleen wat minder dan voorheen, maar dat is niet erg. Nu het toch over de markt gaat, ik heb nog een klein probleem als ik over de markt fiets. Precies voor de deuren van Zeeman en Lans is het heel smal. Een aanrijding met een kinderwagen moet eerst plaats vinden voordat de keien een metertje of 2 worden opgeschoven, zodat er net even meer ruimte komt. Fietsen over de keien doe ik niet voor mijn plezier.

Maandag 7 december vergaderde de raad weer eens. Volgens mijn goede vriend waren er heel veel  toeschouwers. Ze hadden het beter in de schouwburg kunnen doen, dan waren er tenminste voldoende zitplaatsen geweest. Waar ging het over: bomen en de schouwburg. De nestor in de raad pleitte voor de lindes op de kleine markt. Maar de partijen aan de macht dachten daar weer anders over. Platgooien die boel. En daar zijn ze in Lochem heel goed in heeft de geschiedenis geleerd. Komt er nu een nieuwe schouwburg in de Etalage of gaan we de huidige een gigantische opknapbeurt geven. Trouwens nu zie ik ineens hoe belachelijk het is: een schouwburg in de etalage. Als je het zo wilt lezen is het gauw over en sluiten. Gewoon in het centrum met die cultuurtempel en verder niet zeuren. Zo denk ik er over. Het is toch veel gezelliger dat er s’avonds wat te beleven is in het centrum. Heb ik tenminste ook nog wat blije mensen om mij heen en die heb ik hard nodig in de koude wintermaanden.

Ach, ik blijf het aandachtig volgen, maar kan er helaas niets aan doen. En dat is gelijk het dilemma dat elke burger heeft bij overheidsbeslissingen. Je kijkt er naar en dat is het dan. En zo werkt dat kennelijk in onze democratie, of het nu is in Lochem, Barendrecht of waar dan ook.

Hooiplukkertje.

hooiplukkertje@gmail.com

21 november 2009

Lochemse grachten.

Het is al weer een paar weken geleden dat ik heb geschreven over mijn verhuizing naar mijn nieuwe stek bij de Smeepoort. Ik heb het nog steeds uitstekend naar mijn zin al mis ik toch wel de echte Lochemers op het bankje voor het oude postkantoor. Eigenlijk ontbreekt er maar één ding en dat is de gracht aan mijn voeten. Ik zie hem wel vanuit mijn ooghoek in de verte, maar toch zou ik het leuker vinden als ik aan de gracht zou staan. Die moet dan verder lopen voor de schouwburg langs en dan weer aansluiten op de bestaande gracht bij de Oosterwal. Dat zou in mijn ogen fantastisch zijn. Dan komt er misschien weer een kleinschalig Lochems hart met allure. Auto’s bijna weg, fluiterboten in en fluisterfietsen langs de gracht. Super. Alleen moet de gracht dan ook nog even worden doorgetrokken langs de Noorderwal naar de Westerwal, maar dat is een peulenschil voor onze gemeentebestuurders. Geld hebben ze bijna niet meer, maar uitgeven hebben ze nog niet verleerd. Dat komt wel goed. Er wordt vast heel veel gepraat over de vele lege plekken in ons stadse hart. Flarden van gesprekken hierover hoor ik als mensen langs mij lopen. Het gaat dan over het gemeentehuis (niet zo’n fraai gebouw), het postkantoor (daar is vast iets moois van te maken), de Rabobank en nog een paar winkels, die straks allemaal leeg zouden staan. Doen we er ook wat aan? Er zullen toch wel creatieve geesten in Lochem rondlopen, die fantastische voorstellen kunnen lanceren om het echte Lochemse hart in te vullen zoals het hoort. Nee geen snelle projectontwikkelaars, die willen alleen maar appartementen bouwen, maar daar heb ik mijn buik een beetje vol van.

Van de week hoorde ik het gerucht dat er asielzoekers in de voormalige politieschool bij de Cloese gaan wonen. Een hele grote groep zo heb ik vernomen, wel 500 mensen. Als je hoort in welke omstandigheden die mensen in hun eigen land leven (leven is het goede woord zeker niet, het is net niet dood gaan), dan is het te begrijpen dat ze elders in de wereld gaan zoeken naar iets beters. Dus komen ze o.a. naar het rijke Europa en daar ligt een klein landje dat Nederland heet en dat in de top 10 van rijkste landen van de wereld staat. Of het de juiste manier is om deze mensen in ons land te helpen en niet in hun eigen land is de vraag. Veel liever blijven ze natuurlijk in hun eigen land, tenzij ze vogelvrij zijn verklaard door een stelletje machtswellustelingen. Dit wereldprobleem kan ik niet oplossen al zou ik het wel willen. Het asielzoekerscentrum bij de Cloese zou tijdelijk zijn. Dat ze komen voor een paar jaar, oké, maar is deze schitterende locatie in Lochem wel de meest geschikte?

Intussen gaan onze bestuurders maar door met hun speeltje: De Etalage. Nu hebben ze weer bedacht om de eventuele aanbouw voor allerlei culturele zaken bij het nog te bouwen gemeentehuis Het Dok te noemen. Ik heb nooit geweten dat Lochem groot geworden is in de scheepsbouw, maar ach elk kind moet een naam hebben.

Heeft u trouwens gemerkt dat de Lochemse politici een beetje zenuwachtig beginnen te worden. En weet u waar dat aan ligt? Juist, de verkiezingen komen er aan. In maart volgend jaar is het zover. Dan gaan de raadsfracties op het hakblok. En dat is maar goed ook, want we leven wel in een democratie, maar helaas mogen we slechts 1 maal in de 4 jaar iets zeggen. Ik zou wel elk jaar een vakje rood willen maken. Elk jaar 1 referendum over een heel belangrijk onderwerp bijvoorbeeld. Dat de raad er over 5 maanden heel anders uit gaat zien, daarvan zijn velen overtuigd. Maar hoe? Peilingen zou je niet moeten doen, die hebben soms een verkeerde invloed op het stemgedrag van mensen omdat ze graag bij de winnaars willen horen. Nee, iedereen moet het helemaal zelf bedenken en niet (te veel) naar het Haagse kijken. Gewoon de Lochemse politici afrekenen op hun daden van de afgelopen 5 jaren. En lees de (soms veel te ambitieuze) verkiezingsprogramma’s er ook maar eens op na. Ze willen van alles, maar de bodem van de schatkist is goed in beeld en dus kunnen ze maar een paar zaken uitvoeren. Als mijn luchtkastelen nu eens in één van die programma’s zouden staan weet ik wel raad met mijn stem. Ik raak helemaal in vervoering: De Lochemse Grachtengordel.

Hooiplukkertje.

25 oktober 2009

Van de Markt naar de Smeepoort.

Ze hebben mij verhuisd. Jullie hebben dat natuurlijk allemaal kunnen lezen in de plaatselijke nieuwsbladen, maar ik heb nooit de kans gekregen om mijn eigen mening over de verhuizing en al het andere wat zich in onze stad af speelt naar buiten te brengen. En dat wilde ik al vele jaren heel erg graag. Die aardige mensen van Mooi Lochem hebben mij gelukkig de kans geboden mijn overpeinzingen via hun website naar buiten te brengen. Ik mag dan 419 jaar geleden een heldendaad hebben verricht, maar ik ben wel met mijn tijd meegegaan dus ik weet wel iets over de moderne communicatie. Via zo’n website kan je heel veel mensen bereiken en dat is nu precies mijn bedoeling. Die mensen van Mooi Lochem wonen eigenlijk nog maar pas in ons stadje, een jaar of 20 of zo, maar ze hebben aangetoond ergens voor te staan en er iets aan te doen. Dit doet mij goed, dit is mijn stijl. Ik ben ze dan ook dankbaar voor de gelegenheid de zij mij bieden mijn overpeinzingen onder de aandacht van mijn medeburgers te brengen.

Zoals jullie allemaal weten heb ik vele vele jaren op de markt gestaan. Met mijn rug naar de bank en met mijn vinger wijzend in de richting van het oude postkantoor. Ik heb daar overwegend met plezier gestaan, ook al was het niet de plek waar ik mijn heldendaad heb verricht. Maar op de markt sta je in het hart van de stad en dat is ook wat waard. Voor het postkantoor stonden de telefooncellen en een bank. Op die bank zaten vaak wat oude wijze mannen, met het Lochemse hart op de goede plaats. Zij hebben onze stad zo vaak op de tong genomen; in feite hebben zij over elke steen wel meer dan eens gesproken. Zo’n bank wordt in de volksmond wel eens het leugenbankje genoemd, maar dat vind ik geen goede benaming. Ik vind het positief dat mensen discussiëren over hun eigen woonplaats en of dat nu opbouwend is of niet, dat vind ik niet zo belangrijk, ze praten er tenminste over en daar gaat het om. In al die jaren heb ik de Markt behoorlijk zien veranderen. Natuurlijk ziet ons centrum er niet meer zo uit als in mijn jeugd, maar de laatste jaren veranderd er zo veel, ik kan het haast niet bijhouden. In mijn beleving staat het nieuwe gemeentehuis er net en nu hoor ik dat er weer zo’n huis moet komen, maar nu niet op de markt, nee het moet buiten de grachten komen, wat zeg ik, zelfs aan de overkant van de Berkel in één of andere etalage. Hoe en wie verzinnen zoiets? De gemeente heet Lochem dus hoort zo’n huis in het centrum van Lochem, nergens anders. Aan mijn overbuurman op de markt, het postkantoor, heb ik mij de laatste tijd ongelooflijk geërgerd. Jaren geleden was er altijd zo’n vrolijke PTT mevrouw met een krullenkop (wie kent haar niet) die de mensen altijd vrolijk deed kijken als ze van de trap af kwamen. Toen moest de PTT opeens zo nodig verhuizen uit het centrum. Lange tijd stond het oude en best fraaie postkantoor leeg. Daarna werd het en rommel wat zeg ik een chaos. Vele maanden heb ik, tot mijn groot verdriet, tegen een verkeerslicht en irritante reclame teksten moeten aankijken. Schandalig vond ik dat, maar ja in het Lochemse centrum is zoiets kennelijk geoorloofd. Gelukkig is er nu wel een postloket terug aan de markt al is het niet te vergelijken met vroeger. Vlak voordat ik de markt moest verlaten kwam mij ter ore dat ook de bankmensen gaan verkassen. Dat gebouw, dat ik nooit kon zien, komt dan ook leeg. Alles overziend ben ik eigenlijk wel blij dat ik verhuisd ben. Ik sta nu op een plek waar het leeft. Een 4 tal terrassen om mij heen waar het vooral in de zomer best gezellig is. Ik sta ook op de plaats waar ik 419 jaar geleden het hooi plukte voor mijn konijnen en de soldaten ontdekte onder het hooi. Jammer alleen dat de Smeepoort en het poortwachtershuisje zijn verdwenen, maar dat kan natuurlijk hersteld worden. Met mijn vinger wijs ik nu in de richting van een bouwval aan de Bierstraat, dat door een staalconstructie moet worden ondersteund anders valt het om. Dat is foei lelijk en ik erger mij daar ontzettend aan. Maar voor de rest ben ik helemaal in mijn element op mijn nieuwe plek.

Hooiplukkertje

[ Start ]

U kunt een e-mailbericht met vragen of opmerkingen over deze website verzenden aan info@mooilochem.nl.  Laatst bijgewerkt: 29 mei 2011